Nieuws

Fiscus vraagt bewijsstukken na zes jaar

Voor een verbouwing gaat een huiseigenaar in 2007 een extra hypothecaire lening aan van € 93.500. Deze neemt hij in zijn aangifte op als eigenwoningschuld. De Belastingdienst vraagt in 2013, bij controle van de aangifte 2010, bewijs dat de hypotheekverhoging uit 2007 is aangewend voor de eigen woning. Dat kan de eigenaar dan niet meer bewijzen. De aangiften 2010, 2011 en 2012 worden gecorrigeerd. Voor de jaren 2013 - 2015 volgt de Belastingdienst de aangiften weer wel. Wat vindt de rechter hiervan?

Het enkel volgen van de aangiften in eerdere jaren brengt op zich niet mee dat belanghebbende geen bewijs met schriftelijke bescheiden meer hoeft te leveren en dat hij de stukken niet meer hoeft te bewaren. Denkbaar is echter dat na ommekomst van een zekere periode het recht van de Belastingdienst vervalt om de schriftelijke bescheiden op te vragen. Voor deze periode sluit het gerechtshof aan bij de termijn die de Belastingdienst heeft voor navordering, vijf jaar.

In 2013 was de navorderingstermijn over 2007 verstreken. De Belastingdienst heeft pas in 2013, derhalve zes jaren na de verhoging van de hypotheek, om de schriftelijke bescheiden gevraagd. Dat is te laat. Daarbij komt dat ook in de jaren daarna, in 2013 tot en met 2015 de aangiften steeds zijn gevolgd.

Tip: Volgens het gerechtshof heeft de Belastingdienst een navorderingstermijn van vijf jaar om van u als particulier bewijsstukken te vragen. Vermoedelijk zal de Belastingdienst deze kwestie nog aan de hoogste rechter voorleggen.

Met bestelauto naar rechter: privégebruik?

Een monteur die elke dag 24 uur oproepbaar is, rijdt in een bestelauto van zijn werkgever. Met ingang van het jaar 2012 gebruikt de monteur de bestelauto niet meer privé. In februari 2013 is er een zitting bij de rechter over het privégebruik in de periode tot en met 2011. De monteur neemt de bestelauto mee naar de zitting om aan te tonen dat deze door aard en inrichting uitsluitend of nagenoeg uitsluitend geschikt is voor vervoer van goederen. De Belastingdingdienst vindt dit een privérit en telt over 2013 het autokostenforfait bij. Hierover volgt een nieuwe rechtszaak.

Het gerechtshof vindt de bijtelling onterecht. De Belastingdienst heeft het karakter van de rit naar de zitting pas op 15 december 2015 ter discussie gesteld, terwijl voor het overige geen dubieuze ritten zijn geconstateerd. Dat is te laat. De wettelijke regeling eist controle in de actualiteit. De regeling is erop gericht dat de Belastingdienst de werknemer en de inhoudingsplichtige binnen redelijke termijn bevraagt over een geconstateerde dubieuze rit.  

Daar komt bij dat deze rit naar de zitting, bedoeld om de bestelauto als bewijsmiddel te laten zien, redelijkerwijs niet met een fiscale bijtelling bestraft behoort te worden. De Belastingdienst handelt disproportioneel en niet in overeenstemming met de bedoeling van de bijtellingsregeling. De rechter veroordeelt de Belastingdienst in de kosten van de procedure.

Tip: Deze uitspraak is een mooi voorbeeld van corrigerend optreden door de rechter als de Belastingdienst een wettelijke regeling al te strikt toepast. De rechter laat in de uitspraak duidelijk blijken dat hij het standpunt van de fiscus volstrekt onredelijk vindt.

Reiskostenvergoeding doorbetalen bij ziekte

Een kwaliteitsmanager werkt acht tot tien uur per week in loondienst. Naast haar salaris ontvangt ze een netto vergoeding van € 160 per maand voor woon-werkverkeer. In de overeenkomst staat dat ze deels thuis kan werken. Feitelijk hoefde ze maar eenmaal per maand op kantoor te zijn. Dan kon ze bovendien met haar man meerijden. Als ze ziek wordt, betaalt de werkgever de vergoeding niet meer. Via de rechter vordert ze betaling.

Uit mailverkeer voorafgaand aan de indiensttreding blijkt dat partijen hebben gezocht naar een manier om het gewenste netto inkomen bij zo laag mogelijke bruto kosten te bereiken. De werkgever nam daarbij bewust een risico door een fiscaal bovenmatige reiskostenvergoeding als netto beloning af te spreken. Partijen zijn zich er steeds van bewust geweest dat tegenover de € 160,-- per maand geen reële kosten stonden. Daarmee vormt de vergoeding volgens de rechter een loonbestanddeel dat de werkgever ook bij ziekte moet doorbetalen.

Tip: Uw loondoorbetalingsplicht bij ziekte kan netto kostenvergoedingen omvatten als duidelijk was dat tegenover die vergoedingen geen echte kosten zouden staan. In zo’n geval is de vergoeding immers gewoon extra netto loon.

CV-fraude ontdekt: salaris terugbetalen?

Iemand solliciteert op de functie van psychotherapeut. In zijn CV vermeldt hij eerdere functies,  opleidingen en lidmaatschappen van beroepsverenigingen. Hij wordt aangenomen, gaat aan de slag, maar functioneert slecht. De werkgever ontdekt forse CV-fraude. Ontslag volgt. Maar de werkgever wil ook het betaalde salaris terug en vernietigt de arbeidsovereenkomst met terugwerkende kracht wegens bedrog. Kan dat?

De bescherming van de werknemer als zwakkere partij in het arbeidsrecht werkt ook hier. Voor vernietiging van de arbeidsovereenkomst wegens bedrog moet de werkgever bewijzen dat deze (vrijwel) geheel nutteloos is gebleken. Als er inmiddels op basis van de arbeidsovereenkomst is gewerkt, valt dat niet mee. Volgens de rechter is de kwaliteit van de uitgevoerde werkzaamheden immers geen argument. Gewerkt is gewerkt. Dus terugvorderen van salaris is in dit geval niet mogelijk.

Let op: Helaas komt het regelmatig voor, CV-fraude. Als u de kandidaat aanneemt en deze gewoon aan het werk gaat, kunt u de arbeidsovereenkomst, als het bedrog uitkomt, niet zomaar met terugwerkende kracht vernietigen en het betaalde salaris terugvorderen.

Vaststellingovereenkomst geheim?

In een vaststellingsovereenkomst bij beëindiging van een arbeidsovereenkomst staat meestal een geheimhoudingsclausule met boetebeding. Onlangs heeft een ex-werkgever € 1.000 boete ingehouden op de eindafrekening van de ex-werknemer omdat hij op een vraag van een collega geantwoord had dat hij bleef doorwerken tot einde dienstverband en de resterende verlofdagen zou laten uitbetalen.

Naar het oordeel van de kantonrechter overtreedt een werknemer die tegen een andere werknemer vertelt dat hij in het kader van een afspraak met zijn werkgever nog enige tijd werkzaam zal zijn bij die werkgever het geheimhoudingsbeding in zijn vaststellingsovereenkomst niet.

Dat zou anders zijn als de vertrekkende werknemer daarmee een bedrijfsgeheim prijsgeeft of voor de onderneming essentieel gevoelige informatie deelt met derden die de belangen van de onderneming kunnen bedreigen. Dit zal niet snel het geval zijn met thema’s als de doorbetaling van loon tot het einde van het dienstverband en de uitbetaling van verlofdagen. De werkgever heeft bovendien op geen enkele wijze het belang, anders dan de handhaving van het geheimhoudingsbeding, gelegitimeerd of verduidelijkt bij een zo verstrekkende geheimhoudingsbepaling.

De ex-werkgever wordt veroordeeld tot het als nog uitbetalen van de ingehouden boete van € 1.000 en moet de proceskosten van de ex-werknemer vergoeden.

Tip: Een geheimhoudingsclausule met boetebeding kan standaard zijn, als ex-werkgever kunt u zich er niet zomaar op beroepen.

BTW bewust niet aangegeven en voldaan

Een BV verhuurt een golfbaan aan de exploitant van die baan. De verhuur gaat met BTW. Bij de verhuurder vindt een boekenonderzoek plaats. Uit de administratie ter plekke blijkt dat de BV bijna € 126.000 aan BTW over de verhuur niet heeft aangegeven en voldaan. De huurder heeft overigens deze BTW ook niet in aftrek gebracht. De verhuurder krijgt naheffingsaanslagen met 75% boete en gaat hiertegen in beroep.

De belastingrechter acht een boete van € 62.500 in beginsel passend en geboden. Uit de feiten blijkt immers dat de verhuur-BV de € 126.000 namelijk bewust niet heeft aangegeven en afgedragen. Het is niet van belang dat de huurder de in rekening gebrachte BTW niet in aftrek heeft gebracht. Omdat de behandeling bij de rechter lang heeft geduurd wordt de boete gematigd met € 2500, tot € 60.000.

Tip: Een BTW-ondernemer dient de verschuldigde BTW tijdig op aangifte te voldoen. U riskeert flinke boetes als u de aan u betaalde BTW bewust te lang op uw bankrekening laat staan.